در این تابلو دو چهره روبه‌روی هم قرار گرفته‌اند که خطوط مارپیچی و لایه‌های رنگی، هویت آن‌ها را در هم پیچیده و چندلایه ساخته است. سرها همچون نقشه‌هایی پر از مسیر، راهرو و نشانه‌اند؛ گویی ذهن‌ها در حال گفت‌وگو و انعکاس در یکدیگرند. حضور رنگ‌های زرد، آبی و قرمز ضرب‌آهنگی از تضاد و توازن ایجاد کرده است، و جزئیات شبیه معماری یا سازه‌های شهری، فرم چهره‌ها را پر کرده‌اند. این تصویر آمیزه‌ای از صلابت بیرونی و شکنندگی درونی است؛ استواری خطوط بیرونی در برابر شکنندگی ظریف جزئیات داخلی. از منظر روانکاوانه، اثر بازتابی از دوگانگی روان است: در ظاهر مقاوم و خندان اما در عمق حساس و لرزان. ارتباط دو چهره همچون آینه‌ای است که هرکدام سایه و ناتمام بودن دیگری را به نمایش می‌گذارد. هنرمند میگوید که هنگام خلق اثرتکرار عدد هشت را درذهن داشته ، که میتواند یادآور چرخه بی‌پایان و بی‌انتها باشد؛ نشانه‌ای از باز زایی و ماندگاری، و سیمرغ که مظهر همه‌توانی برای برآوردن آرزو ها ست در عنوان اثر بر این اشاره دارد که هنرمند در جستجوی معنا و هویت خویش است، سیمرغی که به‌جای پرواز به اوج، سایه‌ها را می‌جوید؛ یعنی رویارویی با بخش تاریک روان برای رسیدن به آرامش.