چهره‌ای مردانه در این تابلو با ضربه‌های خشن و زاویه‌دار قلم‌مو شکل گرفته و در نگاه نخست حالتی سنگین و فرسوده دارد. رنگ‌های خاکی و تیره با آبی‌های سرد ترکیب شده‌اند و فضایی پر از ابهام و تلخی ساخته‌اند. چشم‌ها نیمه‌خواب و نگاه دوردست است، انگار در اندیشه‌ای عمیق فرو رفته باشد، و خطوط تند و نامنظم اطراف صورت، آشفتگی درونی را بازتاب می‌دهند. تناقض میان رنگ‌های خفه و ضربه‌های سریع، حس بی‌قراری و استیصال را تشدید کرده است. بخش روانکاوانه: این اثر بازتاب زندگی‌ای است که از کودکی تلخ آغاز شده و در جوانی با غم و ترس از آینده ادامه یافته است. هنرمند در این پرتره نه‌فقط تصویری از خود، بلکه نقدی به خویش را ثبت کرده است؛ نوعی گفت‌وگو با خویشتن درونی که هم سرزنش و هم اعتراف را در خود دارد. عنوان «قعر» به‌خوبی نشان می‌دهد که اثر بیانگر توجه به عمیق‌ترین لایه‌های روان است؛ جایی که انسان با ناتوانی‌ها، ترس‌ها و ناامیدی‌های خود بی‌پرده مواجه می‌شود. بااین‌حال، همین مواجهه می‌تواند آغاز دگرگونی باشد؛ چراکه نقاشی در عین تاریکی، لحنی صادقانه دارد و این صداقت همان نقطه‌ای است که امکان رهایی از قعر را نوید می‌دهد.