سایه‌ها و عبور این پرتره نیمه‌تمام، چهره‌ای را نشان می‌دهد که نیمی در نور و نیمی در سایه فرو رفته است. لکه‌های تیره و رگه‌های رنگی که از چشم تا گونه پایین آمده‌اند، همچون ردّی از اشک یا خستگی، نشانه‌ای از فشارهای روانی و عاطفی‌اند که هنرمند در اوج تجربه مهاجرت پشت سر گذاشته است. موهای بلند و یکدست، با بافتی سنگین، حس وزن و بار ذهنی را تقویت می‌کند؛ در حالی که پس‌زمینه پراکنده و پرخط، بی‌ثباتی محیط تازه و سرگیجه ناشی از ورود به جهانی ناآشنا را تداعی می‌کند. از منظر روانکاوی، این اثر تصویری است از وضعیت «برزخ هویتی» در مهاجرت؛ جایی که فرد میان دو جهان – گذشته‌ای که هنوز رها نشده و آینده‌ای که هنوز تثبیت نشده – معلق است. ناتمام ماندن بخش‌هایی از تصویر، به‌ویژه در پایین پرتره، می‌تواند نماد احساس ناتمامی و جست‌وجوی هویت تازه باشد. نگاه ثابت و کمی جدی، بر خلاف آشفتگی پیرامون، بیانگر تلاش برای حفظ خودآگاهی و ایستادگی در برابر موج تغییرات است. این پرتره نه فقط بازتاب چهره، بلکه سندی بصری از لحظه‌ای‌ست که هنرمند میان سایه‌ها و نور، راه عبور خود را جست‌وجو می‌کند.