یادگاریmomento چهره‌ای که از دل رشته‌خطوط و نیم‌رخ‌های مبهم برمی‌خیزد، همانند تصویری است که از ژرفای حافظه بیرون کشیده شده باشد؛ گویی ردی از گذشته بر بوم مانده است. فیگور مرکزی، بی‌بدن و معلق، با نگاهی آرام اما نافذ، نقطه تلاقی همه‌ی سایه‌ها و نیم‌رخ‌هایی‌ست که او را احاطه کرده‌اند. این نیم‌رخ‌ها همچون خاطرات، گاه روشن و گاه محو، در کنار هم، پیکره‌ای واحد از «خود» را می‌سازند. از منظر روانکاوی، «یادگاری» بازنمایی فرایند شکل‌گیری هویت از لایه‌های به‌جامانده‌ی تجربه‌هاست. خطوطی که نیم‌رخ‌ها را به هم پیوند می‌دهد، مانند رگ‌هایی‌ست که خاطرات و احساسات را میان بخش‌های مختلف روان جاری می‌کنند. فضای مه‌آلود و بافت رنگی ملایم، کیفیتی رؤیاگونه به اثر می‌بخشد، گویی بیننده در حال ورق‌زدن آلبوم ذهنی هنرمند است. این تابلو نه فقط تصویری از یک چهره، بلکه سندی تصویری از گفت‌وگوی مداوم انسان با گذشته‌ی خود است؛ گذشته‌ای که به‌صورت یادگاری در ما زندگی می‌کند